Kitty, Daisy & Lewis (UK) support act: Hadacol Tremblers (B) Great Gigs in The Park De Casino Sint-Niklaas (21-06-2023) reporter: Marcel & photo credits: Marc Blues Photography info club: De Casino info bands: Kitty, Daisy & Lewis - Hadacol Tremblers © Rootsville 2023

Drukke week voor uw dienaar. Na Zelzate op maandag, nu iets dichter bij huis richting het mooie park van De Casino in St-Niklaas, waar ze in de zomer geregeld een optreden geven onder de noemer “Great Gigs In The Park”. Alle genres komen hier wel aan bod zoals vanavond met een leuk avondje Western swing,roots en rock ’n roll. Allen daarheen met andere woorden. Schitterende locatie, prachtig weer en frisse Duvel van’t vat, meer moet een mens niet hebben, en zo dachten er nog velen want het park was goed volgelopen voor dit dubbel optreden.

Twee optreden deze avond, zoals ik al zei, startend met de sympathieke Hadacol Tremblers. Dit viertal is een moderne combo uit Antwerpen, geïnspireerd op Western Swing, het geluid dat in de jaren dertig en veertig de dancehalls van Texas overspoelde. De mannen gingen de uitdaging aan om de sound van vroeger weer tot leven te brengen. Met trucjes op viool, gitaar, banjo, lapsteel en contrabas, wordt deze muziek hot, de nummers komen hard aan en dansen is onvermijdelijk. Hun repertoire bestaat uit deuntjes van onder meer Bob Wills (de King of Western Swing), Milton Brown, de Farr Brothers of Merle Travis. Tijd voor een feestje dus.

Steven Hollanders (gitaar en zang), Kris Laukens (viool en zang), Jurgen De Wilde (banjo, gitaar, lapsteel en zang) en Kurt Lens (contrabas en zang), zijn het viertal dat hiervoor zou zorgen. En of het swingde ! Gezien de mannen slecht een half uurtje de boel mochten opwarmen haalden ze alles uit de kast beginnend met ‘Tulsa’, het geweldige ‘Harvest Moon’ en ‘Lone Star Rag’. Toppie, met mooie meerstemmigheid, het was genieten geblazen. Ze vervolgden met ‘You’ve Got That Thing’, nummertje dat op de nieuwe plaat zal komen te staan welke verwacht wordt tegen september. Iets om naar uit te kijken dus. ‘Country Boy’ en ‘Boogie Barn Dance’ vervolledigden de zaak en maakten dat dit half uur in een wip voorbij was. Het viertal had weer een mooi visitekaartje afgeleverd.

Na deze schitterende opener, was het  tijd voor “le moment suprême”. Voor het sluitstuk van de avond was de organisatie gaan shoppen over het Kanaal en hadden voor ons Kitty, Daisy & Lewis meegebracht.  Sommigen houden van deze retro interpretatie van de blues anderen dan weer niet. Ik ben fan van deze familie Durham, afkomstig uit Kentish Town, Londen. 'Kitty Daisy & Lewis' brengen een 'finest blend' van rootsrock met jazz, swing, folk, vintage rock 'n roll en ska en dit is zonder meer aanstekelijk te noemen.

Natuurlijk waren vele fans van deze 'Kitty Daisy & Lewis' gekomen voor hun country blues waarmee ze hier op het vaste land beroemd mee zijn geworden. Kitty Durham is de jongste van de groep en zingt en speelt voornamelijk gitaar, mondharmonica, ukelele en banjo. Daisy Durham, de oudste, zingt en speelt drums, gitaar, piano, en xylofoon. Lewis Durham zingt en speelt gitaar, piano en drums. Bij deze, een bende muzikale duizendpoten dus. Vader Durham vervolledigde het plaatje op gitaar , banjo en ukelele en Stan mocht zich laten gaan aan de bas.

Met een pittig instrumentaaltje schoten deze youngsters de boel in gang en deden verder met ‘It Ain’t Your Business’ en ‘Baby Bye Bye’. De ambiance zat er onmiddellijk in en de eerste danspassen werden her en der ingezet. Moeilijk ook om de benen stil te houden bij deze aanstekelijke muziek.

Opvallend was dat Kitty, Daisy en Lewis na ieder nummer ook een ander instrument ter hand namen en ons zo konden laten horen dat er wel degelijk sprake is van muzikaal DNA in deze familie. Allemaal multi-instrumentalisten en daar kan papa Durham best fier op zijn dn dat zag je wel want de man straalde op het podium, waar hij discreet zijn ding deed op de achtergrond.  De band speelt met veel inzet en plezier en je zag dat ze zich duidelijk amuseren op het podium. En de trein dendert verder met ‘Thrill Me All The Time’, het iets rustiger werk met ‘Just One Kiss’ om daarna de gashendel weer open te trekken met ‘I’m Coming Home’, ‘Baby Don’t Make A Fool Out Of Me’ en het knappe ‘Developer’s Disease’ om af te sluiten met het onvermijdelijke ‘Going Up The Country’ van Canned Heat.

Net iets meer dan een uur gespeeld en dat vonden de aanwezigen net iets te weinig. Waar voor hun geld moesten ze hebben gedomme!!!  En ze kregen het ook met twee bissers waaronder een lang uitgesponnen ‘When I First Met You Baby’ , nummer met hoog John Lee Hooker gehalte en waar Kitty van de gelegenheid gebruik maakte om met haar Mississippi saxofoon op wandel te gaan tussen de aanwezigen.

Hiermee viel ook het doek over dit optreden. Eentje om in te kaderen vond ik en dat had niet alleen te maken met de locatie of het bier, maar wel met de kwaliteit van de optredens. Top en ik had geweldig genoten.

Marcel